ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ.Α., SOFIA, 1983.
Στην εργασία πραγματοποιείται μαι κοινωνιολογική ανάλυση της διαδικασίας κινηματογραφικής επικοινωνίας που αποσκοπεί να διαφοροποιηθεί από εκείνες τις αναλύσεις στις οποίες επικρατεί η αισθητική προσέγγιση από τη μια ή γενική κοινωνιολογική ανάλυση από την άλλη, η οποία δεν λαμβάνει υπ’ όψη την ιδιαιτερότητα του κινηματογραφικού φαινομένου. Προτείνεται ένα πλέγμα κριτηρίων με τη χρήση των οποίων μπορεί να πραγματοποιηθεί ολοκληρωμένη κοινωνιολογική ανάλυση της συνολικής κινηματογραφικής επικοινωνίας και του κινηματογραφικού καλλιτεχνικού πολιτισμού. Μεταξύ άλλων, σ΄αυτούς περιλαμβάνονται οι οικονομικοί μηχανισμοί παραγωγής, διανομής και υποδοχής των ταινιών, ο κοινωνικός ψυχισμός και η ιδεολογία, οι άλλες τέχνες, η δύναμη του ακροατηρίου, η εκάστοτε κοινωνική οργάνωση της πρόσληψης των ταινιών (υποδοχή) κ. ά.
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΩΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ, SOFIA 1987.
Με αφορμή την κρίση του κινηματογράφου και άλλα κινηματογραφικά φαινόμενα, τα οποία λαμβάνουν χώρα κατά τις δεκαετίες του ’70 και ’80, ως στόχος της διατριβής αναδεικνύεται η επεξεργασία ενός κοινωνιολογικού μοντέλου του κινηματογράφου και ο εντοπισμός των αιτιών και διαδικασιών μεταβολής της καλλιτεχνικής κινηματογραφικής επικοινωνίας συνολικά. Στη βάση αυτού του μοντέλου τοποθετείται ο βασικός κοινωνικός δεσμός και οι εκάστοτε μεταμορφώσεις του κατά τη διαδρομή της νεωτερικότητας. Ως αποτέλεσμα της ανάλυσης προκύπτει η διατύπωση ενός σχετικού μοντέλου του κινηματογράφου που αναθεωρεί προϋπάρχοντα μοντέλα κοινωνιολογικής ανάλυσης. Επίσης διατυπώνεται η θέση πως ο κινηματογράφος αποτελεί μια από τις μορφές της κινούμενης εικόνας, η οποία συνιστά μια διαφορετική αρχή επικοινωνίας σε σύγκριση με τη φυσική γλώσσα. Η εξέλιξη της κινούμενης εικόνα διέρχεται από ορισμένα στάδια (κινηματογράφος, τηλεόραση, βίντεο), τα οποία σχετίζονται και διαφέρουν μεταξύ τους όχι μόνο από τη σκοπιά της τεχνολογικής τους δομής αλλά και από την οπτική της κοινωνικής οργάνωσης και των πολιτιστικών χαρακτηριστικών τους. Η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο οφείλεται στις μεταμορφώσεις του κοινωνικού δεσμού, οι οποίες με τη σειρά τους δεν είναι δυνατές χωρίς τη διαμεσολάβηση των πολιτιστικών μορφών, αλλά κυρίως χωρίς τη διαμεσολάβηση της κινούμενης εικόνας. Υπό την οπτική αυτή ερμηνεύονται σημαντικά κινηματογραφικά και φιλμικά φαινόμενα, ιδιαίτερα η κρίση του κινηματογράφου.