JAMES SHANAHAN, MICHAEL MORGAN, Η ΤΗΛΕOΡΑΣΗ, Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚOΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝO, ΑΘHΝΑ, ΠΟΛYΤΡΟΠΟΝ 2006.
Παρουσιάζεται η σχεδόν τριακονταετής ερευνητική δραστηριότητα της Θεωρίας της Καλλιέργειας Προτύπων. Το ζητούμενό της είναι να μετρηθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, ο βαθμός και ο τρόπος με τον οποίο η τηλεόραση επηρεάζει τις πεποιθήσεις του κοινού για την πραγματικότητα. Προλογίζεται από μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή του George Gerbner καθώς και μια εισαγωγή του επιμελητή ειδικά για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
THOMAS MAYER, LEW HINCHMAN. ΑΠO ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜAΤΩΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΤΩΝ ΜΜΕ, ΑΘHΝΑ, ΠΟΛYΤΡΟΠΟΝ, 2008.
Πώς αλλάζει το πολιτικό σύστημα με την παρέμβαση των ΜΜΕ στην πολιτική ζωή;
Που οδηγεί ο αποικισμός της πολιτικής διαδικασίας από τα ΜΜΕ;
Πολιτικοί ή ηθοποιοί επί σκηνής;
Πολιτικός διάλογος ή ψυχαγωγικό θέαμα;
Το διαδίκτυο έχει την δύναμη να ενεργοποιήσει την κοινωνία των πολιτών προς μία πιο συμβατή με την δημοκρατία ενημέρωση;
Ένα αιχμηρό βιβλίο που αφορά όλους όσους ασχολούνται με την σχέση πολιτικής και ΜΜΕ είτε με την ιδιότητα του ακαδημαϊκού, του φοιτητή και του ερευνητή, είτε με την ιδιότητα του πολιτικού στελέχους είτε με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη.
NICHOLAS GARNHAM. ΧΕΙΡΑΦEΤΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΚOΤΗΤΑ. Ο ΡOΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ, ΑΘHΝΑ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, 2003 (ΜΕ ΤΟΝ Σ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟ).
Στο βιβλίο αυτό ο Νίκολας Γκάρναμ, σε αντίθεση με πολλούς μελετητές της επικοινωνίας, τοποθετεί τα μέσα μαζικής επικοινωνίας στην ευρύτερη ιστορική τους διάσταση και πιο συγκεκριμένα τα συνδέει με μερικές από τις πιο βασικές σταθερές του προτάγματος του Διαφωτισμού, όπως η χειραφέτηση, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αισθητική. O συγγραφέας εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους τα μέσα μαζικής επικοινωνίας συνδέονται με το ζήτημα που έθεσε ο Kαντ περί «αντικοινωνικής κοινωνικότητας» του ανθρώπου και με το ζήτημα της δημόσιας σφαίρας, όπως ετέθη από τον Kαντ, τον Xέγκελ, τον Pουσώ, τον Xάμπερμας κ.ά. Στο ίδιο πνεύμα εξετάζει την τεχνολογία και τη ρύθμιση των μέσων μαζικής επικοινωνίας και πολλά παράδοξα της οικονομικής τους λογικής. Aποφεύγοντας να επικεντρώσει την ανάλυσή του στο κλασικό ερώτημα αν το κοινό των μέσων είναι ενεργό ή παθητικό, υποστηρίζει ότι πρόκειται για μια «κατασκευή» των μέσων που συνδέεται άμεσα με τις διεργασίες και τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, της νεωτερικότητας και του διαφωτιστικού προτάγματος. Aπό την άλλη πλευρά, οι «διανοούμενοι των μέσων» συνηγορούν στην παραγωγή υπεραξίας και, με τον τρόπο αυτό, στην ανάπτυξη των άλλων τομέων της οικονομίας. περισσότερα