“SOCIAL MEDIA IN TIME OF CRISIS” (2014), IN OKAY, A. (ED.), UNDERSTANDING COMMUNICATION IN THE NEW MEDIA ERA, ISTANBUL: THE JOURNALISTS AND WRITERS FOUNDATION PRESS
It is examined the rationale that current general crisis, which at the same time becomes a general crisis of the media system too, leads to such a change, in which the elites use the old media in defining the essence, the causes and the strategies of dealing with the crisis. On contrary new media become a field where elites’ views are not only challenged, but also a means for the users to adopt themselves in the new crisis environment. From this perspective, new media, and in particular social media, are not “alternative”, but they rather replace old media in the new crisis environment.
“ΚΡIΣΗ ΚΑΙ ΜΜΕ: ΑΠO ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚH ΛΟΓΙΚH ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΛΟΓΙΚH ΤΟΥ ΜEΣΟΥ ΔΕΥΤEΡΟΥ ΒΑΘΜΟY” (2014), ΣΤΟ ΖΑΜΠΑΡΛΟYΚΟΥ, Σ. , ΚΟYΣΗ, Μ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΘΗΝΑ: ΠΕΔΙΟ.
Κατά την κάλυψη της πρόσφατης οικονομικής κρίσης από τα ΜΜΕ και ειδικότερα από τις εφημερίδες, από τη μια πλευρά γίνεται εντονότερη η παρουσία της «πολιτικής λογικής» και από την άλλη, της «λογικής του μέσου». Αυτό καταλήγει στη σύνθεση των δυο λογικών σε μια «λογική του μέσου» δευτέρου βαθμού. Η λογική του μέσου δευτέρου βαθμού συμβάλλει στη θεαματικοποίηση της κάλυψης (και) της οικονομικής κρίσης, ήτοι στην εξάπλωση της λογικής του μέσου, ενώ ταυτόχρονα γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ πολιτικής και οικονομίας, άγνωστο, για την ώρα, με ποιες συνέπειες στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και τη δημοκρατία. Το συμπέρασμα προκύπτει από εκτενή έρευνα της κάλυψης της κρίσης από τις εφημερίδες πέντε ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκονται είτε στον πυρήνα της ΕΕ είτε της κρίσης που την πλήττει.
“FAME AND SYMBOLIC VALUE IN CELEBRITY ACTIVISM AND DIPLOMACY” (2011), IN TSALIKI, L., FRANGONIKOLOPOULOS, C., HULIARAS, A., TRANSNATIONAL CELEBRITY ACTIVISM IN GLOBAL POLITICS. CHANGING THE WORLD?, LONDON, INTELLECT
Η διπλωματία και ο ακτιβισμός (activism) των διασημοτήτων (celebrity diplomacy and activism) αποτελούν δυο μορφές διπλωματικής δράσης ανθρώπων που είναι γνωστοί για το γεγονός πως είναι γνωστοί και όχι για τα επιτεύγματά τους. Συμβάλλει δε στο μετασχηματισμό όλου του φάσματος των διπλωματικών σχέσεων και δράσεων σε τέτοιες με υψηλή συμβολική αξία, την οποία φέρνουν οι διασημότητες που κυριαρχούν στα μέσα επικοινωνίας. Οι διασημότητες από την περιοχή της διασκέδασης αλλά και από την περιοχή της πολιτικής, της κοινωνίας και της οικονομίας, ασχολούνται με μεγάλα, μεσαία και μικρά προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις και ενισχύουν το ενδιαφέρον τόσο του κοινού και των πολιτικών ηγετών γι’ αυτά σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι η διπλωματία ανασυγκροτείται δια της λογικής του μέσου και με την έννοια αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία ‘διασημοποίησης’ (celebretization) της διπλωματικής δράσης, με τις προσωπικότητες που προέρχονται από τον πολιτισμό, την τέχνη και τη διασκέδαση να αποτελούν την ατμομηχανή της εν λόγω διαδικασίας.
“Η ΕΝΗΜEΡΩΣΗ ΣΤΗ BLOGOΣΦΑΙΡΑ: ΝEΟ ΜEΣΟ – ΠΑΛΙEΣ ΛΟΓΙΚEΣ?” (2011), ΣΤΟ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣOΠΟΥΛΟΣ Σ. (ΕΠΙΜ.) ΤΑ ΜEΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝIΑΣ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ”, ΑΘΗΝΑ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Η εργασία εξετάζει το ρόλο της blogόσφαιρας στη διεύρυνση και το μετασχηματισμό της δημόσιας σφαίρας. Αναλύεται η θέση πως τα blogs συντελούν τόσο στην επέκτασή της όσο ποιοτική μεταβολή της δημόσιας σφαίρας, με αποτέλεσμα η ‘νέα δημόσια σφαίρα’ να εμφανίζεται ως μια σφαίρα χαλαρής συνένωσης πολλών επιμέρους δημόσιων και ταυτόχρονα διαφοροποιημένων σφαιρών. Πέραν αυτού τα blogs φαίνεται πως πλέον συν-ορίζουν τη θεματολογία των παλαιών μέσων αλλά και του κοινού, αποκτούν κεντρικό ρόλο στη μετατόπιση του δημοσιογραφικού λόγου από την τεκμηρίωση στην αξιολόγηση και το σχολιασμό, συντελούν στην άρση του διαχωρισμού έγκυρης – μη έγκυρης ενημέρωσης, στο διαχωρισμό της εγκυρότητας από την επαγγελματική δραστηριότητα, καθώς και στην αλλαγή της ταυτότητας του δημοσιογράφου ως κοινωνικού ρόλου.
“Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ” (2010), ΣΤΟ ΒΩΒΟΥ Ι. (ΕΠΙΜ.) Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ, ΑΘΗΝΑ, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ΣΕΛ. 231 – 276.
“Από την οπτική της νεωτερικότητας, οι ειδήσεις, μαζί με τις τηλεταινίες, κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές, αποτελούν ίσως τα πλέον χαρακτηριστικά τηλεοπτικά είδη. Η σχέση πολιτισμού και ειδήσεων είναι πολλές, αλλά κατά τη γνώμη μας, δυο είναι οι σημαντικότερες: πρώτον, ο πολιτισμός ως πραγματικότητα πέρα από το περιεχόμενο των ειδήσεων, που συμβάλλει στη διαμόρφωσή τους και δεύτερον, ο πολιτισμός ως περιεχόμενο των ειδήσεων, δηλαδή τα πολιτιστικά θέματα των ειδησεογραφικών ιστοριών.
Η εργασία εξετάζει το ρόλο του πολιτιστικού πλαισίου και ειδικότερα βασικών γνωρισμάτων του συγκριτικού ελληνικού πολιτισμού που αιωρείται ανάμεσα στην παράδοση και τη νεωτερικότητα, στη διαμόρφωση θεμελιωδών γνωρισμάτων των ειδήσεων. Ως τέτοια εξετάζονται η θεματολογική διασπορά των ειδήσεων και η θεματολογική τους επικέντρωση, ο ρόλος του σχολιασμού κ.ά. Ακολούθως εξετάζεται η προβολή αυτών των τάσεων στη διαμόρφωση της πολιτιστικής ατζέντας η οποία είναι περιορισμένης έκτασης και σημασίας, εσωστρεφής, και επικεντρωμένη περισσότερο στη μουσική, την ψυχαγωγία και τη swowbiz.
Αντίθετα με ότι υποστηρίζεται από πολλές πολιτικές και ακαδημαϊκές κατευθύνσεις, η ελληνική τηλεοπτική ενημέρωση, όπως και το ελληνικό πολιτικό σύστημα απέχουν πολύ από αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί ως νεωτερικό. Η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση της τηλεόρασης σε θεσμικό επίπεδο και η ψυχαγωγικοποίηση των ειδήσεων σε ρηματικό, όχι μόνο δεν κάνουν μικρότερη την απόσταση της Ελλάδας από τα νεωτερικά πρότυπα, αλλά αντίθετα την κάνουν αρκετά μεγαλύτερη. Κι αυτό φαίνεται ως φυσικό προϊόν της δημοκρατικής συμπεριφοράς των παικτών στο παιχνίδι της επικοινωνίας”.
“ELECTION NEWS COVERAGE IN GREECE: BETWEEN TWO LOGICS” (2008). ΣΤΟ JESPER STRÖMBÄCK, LYNDA LEE KAID (EDS.), ELECTION NEWS COVERAGE AROUND THE WORLD, LONDON, ROUTLEDGE PP. 192 – 209, (ΜΕ ΤΟ Ν. ΔΕΜΕΡΤΖH)
“This chapter is divided into five sections. The first section sets the historical and political cultural contour of the political and the media system in Greece, so as their relationship to be placed in a long-term interpretative basis. The second section describes the development of election coverage in the country putting emphasis to television and resembling Norris’ typology. The third section refers to the regulation of election coverage with regards to parties’ political broadcasting and political ads. The fourth section deals with academic research made on the occasion of three recent electoral contests in Greece: the 2004 national and European elections, and the 2006 elections for local authorities. In the fifth section the impact of political advertising and the pools, as well as that of the internet and ICT in electoral coverage in Greece are discussed”. περισσότερα
“Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟIΗΣΗ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ Η ΔΙΑΜOΡΦΩΣΗ ΤΟΥ (ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟY) ΠΟΛΙΤΙΚΟY ΛOΓΟΥ” (2002). ΣΤΟ ΔΕΜΕΡΤΖHΣ Ν. (ΕΠΙΜ.). Η ΠΟΛΙΤΙΚH ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛAΔΑ, ΑΘHΝΑ, ΠΑΠΑΖHΣΗΣ, ΣΕΛ. 235 – 280.
“Η ιδιωτικοποίηση συνιστά μια από τις πιο σημαντικές ορατές οικονομικές και κοινωνικές διεργασίες μετά την κρίση του κοινωνικού κράτους. Εξαπλώνεται σε όλο το φάσμα της οικονομίας, όμως, είναι ιδιαίτερα έντονη στην παραγωγή και κατανάλωση συμβολικών αγαθών και εμπορευμάτων -συμβόλων, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης και του πολιτισμού στην ύστερη νεωτερικότητα. Η τηλεόραση ιδιωτικοποιείται ταυτόχρονα με τις επιχειρήσεις του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα ή και πριν από αυτές. Αυτό δεν είναι τυχαίο˙ κεντρικός στόχος της εργασίας είναι να δείξει ότι η ιδιωτικοποίηση της τηλεόρασης δεν είναι πρωτίστως αποτέλεσμα των αρνητικών εξελίξεων στα οικονομικά μεγέθη της δημόσιας τηλεόρασης, αλλά επακόλουθο του αναπροσανατολισμού του τηλεοπτικού λόγου, σε μια κοινωνία που έχει υποστεί σημαντικές μεταβολές σημαντικές πολιτιστικές και κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές, τα υποκείμενα εξατομικεύονται και η ίδια απελευθερώνεται όλο και πιο πολύ από τα δεσμά των «μεγάλων αφηγήσεων» του παρελθόντος. Ως συνέπεια, ο πολιτικός λόγος στην τηλεόραση και σε άλλους θεσμούς διαμορφώνεται υπό τη βαριά σκιά της εικόνας. Αυτό συμβάλλει, ώστε οι θεαματοποιημένες ειδήσεις, οι ενημερωτικές εκπομπές και οι ποικίλες εκπομπές λόγου να ασκούν άτυπη (και σε ορισμένες περιπτώσεις τυπική) πολιτική ηγεσία, προκαλώντας παράλληλα την πολιτική αδράνεια, αν ακόμα κρίνουμε το ζήτημα με όρους του κλασικού μοντέλου της δημοκρατίας”. περισσότερα
“MODERN ENTERPRISE AND THE ARTS: SPONSORSHIP AS META-MECHANISM OF CULTURE IN GREECΕ” (1996). ΣΤΟ MARTORELLA R. (ED.) ARTS AND BUSINESS: AN INTERNATIONAL PERSPECTIVE ON SPONSORHIP, WESTPORT: PRAEGER, PP. 169 – 180 (ΜΕ ΤΟΝ Γ. ΧAΛΑΡΗ).
“Sponsorship and sponsors tend to constitute an element of growing significance in the artistic communication system; contributing to a more organic interweaving of culture and economy and in this light, to a relative simplification/decrease of the complexity of the aesthetic content. The realm of art merges with society itself and its communication function, in the context of the new, upgraded role of the enterprise -community as a main social “subject”- which takes on the active shaping of its market, completely transforming the economic and social landscape”. We could conclude that sponsorship becomes a vehicle of promotion, both in the sphere of art and by means of art, of the integrated production-consumption process -which has been called ‘prosumption’. In this process a main role is fullfiled by the new technologies. And this is a more general condition leading to the writing of new ‘myths'”. περισσότερα
“ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝIΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ”, ΣΤΟ GORANOV K., STEFANOV I., PAVLOVA G. (ΕΠΙΜ.) ART AND HUMAN COMMUNICATION, BULGARIAN ACADEMY OF SCIENCES, SOFIA, 1986, PP. 225-230 (ΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ).
Στο κείμενο αναλύεται το σύνθετο πλέγμα των επικοινωνιακών σχέσεων ανάμεσα στα κινηματογραφικά κείμενα και το κοινό, όπως αυτές διαμορφώνονται στο πλαίσιο της κοινωνικής δομής των βιομηχανικών χωρών και της ώριμης νεωτερικότητας.